มีเก้าอี้ตัวเดิมมากางและนั่งลง
มีถนนเส้นเดิม และมีผู้คนหลากหลาย
มีภูเขาที่เราเคยนั่งชม บนนั้นจะหนาวรึเปล่า
เคยมีเราพูดคุย
ในทุกๆ วันจะไป
ในที่ที่มีแต่เรา
ก็เหมือนว่ามันได้ย้อนเวลาไปพบเธอ
แม้ตะวันจะลับขอบฟ้าไป
แต่เหมือนว่าใจยังลอย
อาจกำลังคิดถึงเธอ
ก็เหมือนอะไรเก่าๆค่อยๆย้อนมา
กับสิ่งพบเจอ
ยังคงมานั่งโง่ๆ คนเดียวเสมอทุกคืน
มีทุกอย่างแต่ไม่มีเธออยู่เหมือนเดิม
แค่ได้นั่งมองดวงดาว ก็รู้สึกคิดถึง
เธอ
ในทุกๆ วันจะไป
ในที่ที่มีแต่เรา
ก็เหมือนว่ามันได้ย้อนเวลาไปพบเธอ
แม้ตะวันจะลับขอบฟ้าไป
แต่เหมือนว่าใจยังลอย
อาจกำลังคิดถึงเธอ
ก็เหมือนอะไรเก่าๆค่อยย้อนมา
กับสิ่งพบเจอ
ยังคงมานั่งโง่ๆ คนเดียวเสมอทุกคืน
ดวงดาว ที่สุกสกาวพราวหยุดเวลา
ให้พลันต้องหยุดมอง
ล่องลอยไป กับใจยังเฝ้าหาเรื่องราว
เธอเองจะทำอะไรอยู่นะ
ได้เพียง แค่มองจากที่แสนไกล